Het begon met een Commodore 64. Een 11 jarige jongetje uit Friesland moest en zou zo'n apparaat hebben. Ik had hem in de Wehkamp gids zien staan die iedereen toen nog in de bus kreeg. Tegenwoordig is zo’n verspilling van papier niet meer voor te stellen, destijds belde je, als je hem niet kreeg, naar het postkantoor. Een andere tijd…
Mijn vader kwam de magische doos tegen onder de ‘aangeboden’ sectie in de Leeuwarder Courant. Er staat me een rit bij naar een oude boerderij alwaar de C64 te aanschouwen was. De koop was snel gesloten. De zoon van de boer was blij met het geld, de zoon van de ambtenaar met de machine.
Er volgden maanden van het overnemen van zgn. ‘Listings’ uit obscure computerbladen alwaar ik programma’s mee tot leven bracht op mijn kleine beeldscherm. Op den duur wilde ik die programma’s aanpassen en werd ik terug geworpen op eigen inzicht. Er was nog geen internet waar je even op kon zoeken hoe je moest programmeren of een forum waar je een hulpvraag in kon schieten. Je was vooral aangewezen op de biblotheek en alle andere lectuur waar je je handen op kon leggen.
'ᴾʳᵒᵍʳᵃᵐᵐᵃ ˡᶦˢᵗᶦⁿᵍ ᵒᵖ ᵖᵃᵖᶦᵉʳ'
Nachtenlange kopieer sessies om alle games en programma’s binnen te halen. Illegaal kopieren was me compleet vreemd. Je leende de cassettes en diskettes van een vriendje en je sloeg aan het kopieren. Waarom zou dat niet mogen? Je wist niet beter. Ignorance is bliss.
Ook stond ik op de raarste uren in de nacht op om programma's op te nemen van de radio. Ik stopte een cassette in de stereo en wachte geduldig af tot een Engelse stem 'Press play and record now' sprak. Het werd even stil en daarna klonk er heerlijke muziek. Nou ja, in mijn jonge oren dan. Voor mijn ouders klonk het als een modem dat probeerde online te komen.
Onbewust was ik bezig om een carriere in de ICT vorm te geven: programmeren in BASIC, het omgaan met bestanden, het maken van back-ups… Zoals met zoveel dingen in het leven is het maar net hoe je de dingen benoemt. Een welgekozen woord maakt het verschil tussen goed en kwaad. Was ik illegaal aan het kopieren of maakte ik een backup?
Het waren wonderlijke tijden: computers (processoren) werden steeds sneller, het internet ontstond en jonge mensen begonnen in te zien dat al die typemachines op kantoren vervangen dienden te worden. Email kwam op. Eerst op één apparaat op het kantoor dat met een modem op het 'WWW' was aangesloten. Niet veel later had elke collega een email adres.
'ᴰᵉ ᶜᵒᵐᵖᵘᵗᵉʳ ʷᵉʳᵏᵖˡᵉᵏ ᶦⁿ ᵈᵉ ʲᵃʳᵉⁿ ⁿᵉᵍᵉⁿᵗᶦᵍ'
Dit zakelijk email verkeer heeft veel processen op de werkvloer versneld: waar moesten we eigenlijk heen met die bestanden die als ‘attachement’ werden meegestuurd? Want als we het op de computer van Jan zetten kon Piet er niet meer bij. Konden we die apparaten niet ‘aan elkaar knopen’ op de een of andere manier? Wat gingen we gebruiken als zakelijke standaard? Bedrijf A maakte gebruik van ‘WordPerfect’ terwijl bedrijf B ‘Microsoft Word’ had geinstalleerd.
Dit zijn maar een paar voorbeelden van de dagelijkse zaken waar we toen tegenaan liepen. Een uitdaging voor de eerste systeembeheerders die de wereld kende. Niet dat ze toen zo genoemd werden.
Het waren veelal ‘handige jongens’.
Jongens die thuis op de zolderkamer nog een Commodore 64 hadden staan.